ವಿದುರನ ಭಾಗ್ಯವಿದು

ವಿದುರನ ಭಾಗ್ಯವಿದು ||
ಇದ ಕಂಡು ಜಗವೆಲ್ಲ ತಲೆದೂಗುತಿಹುದು ||

ಕುರುರಾಯನು ಖಳನನುಜನು ರವಿಜನು
ಗುರುಗಾಂಗೇಯರು ನೋಡುತಿರೆ |
ಹರಿಸಿ ರಥವನು ಬೀದಿಯಲಿ ಬರುತಲಿಹ
ಹರಿಯನು ಕಂಡನು ಹರುಷದಲಿ ||

ದಾರಿಲಿ ಬರುತಿಹ ಮುರವೈರಿಯನು ಕಂಡು
ಹಾರುತ ಚೀರುತ ಕುಣಿಯುತಲಿ |
ಹರುಷದ ಕಂಬನಿ ಧಾರೆಯ ಸುರಿಸುತ
ಬಾರಿಬಾರಿಗು ಸಂತೋಷದಿ ಹಿಗ್ಗುವ ||

ಆಟಕೆ ಲೋಕಗಳೆಲ್ಲವ ಸೃಜಿಸುವ
ನಾಟಕಧರ ತನ್ನ ಲೀಲೆಯಲಿ |
ನೀಟಾದವರ ಮನಗಳ ಜರಿದು
ಕುಟೀರದಲಿ ಬಂದು ಕುಳಿತ ಹರಿ ||

ಅಡಿಗಡಿಗೆ ತನ್ನ ತನುಮನ ಹರಹಿ
ಅಡಿಗೆರಗುತ ಗದ್ಗದ ಸ್ವರದಿ |
ನುಡಿಗಳು ತೊದಲಲು ರೋಮಾಂಚನವಾಗಲು
ದುಡುದುಡು ಓಡುತ ದಶದಿಶೆಗೆ ||

ಕಂಗಳ ಉದಕದಿ ಪಾದವ ತೊಳೆದು
ಗಂಧವ ಪೂಸಿ ತನು ಮರೆದು |
ಮಂಗಳ ಮಹಿಮನ ಚರಣಕ್ಕೆರಗಿ
ಪುಷ್ಪಂಗಳ ಪೂಜೆಯ ಮಾಡಿದನು ||

ಕ್ಷೀರವಾರಿಧಿಶಯನಗೆ ಆ ವಿದುರನು
ಕ್ಷೀರವನುಣಬಡಿಸಿದ ಅದನು |
ವಾರಿಜನಾಭನು ಕರಸಂಪುಟದಿ
ಆರೋಗಣಿಸಿದನು ಘನತೆಯಲಿ ||

ಒಂದು ಕುಡುತೆ ಹಾಲ ಹರಿಯು ತಾ ಸವಿದು
ಮುಂದಕೆ ಹರಿಸಿದ ಧರೆಯ ಮೇಲೆ |
ಇಂದಿರೆಯರಸನ ಚರಿತೆ ವಿಚಿತ್ರವು
ಚಂದದಿ ಹರಿಯಿತು ಬೀದಿಯಲಿ ||

ದೊರೆ ನಿಮ್ಮ ಕರೆಸಿದ ಬರಬೇಕು ಎನ್ನಲು
ಹರಿಯು ನಸುನಗುತಲಿ ಹೊರಟು ನಿಂತ |
ಧರೆಗುಂಗುಷ್ಠವನೂರಲು ರಾಜರು
ಉರುಳಿಬಿದ್ದರು ಶ್ರೀಪಾದದ ಮೇಲೆ ||

ಕರುಣಾಕರ ಶ್ರೀಹರಿ ತನ್ನ ಭಕ್ತರ
ನಿರುತದಿ ಪೊರೆವನು ಆಯತದಿ |
ಸಿರಿಯರಸ ನಮ್ಮ ಪುರಂದರವಿಟ್ಠಲನ
ಶರಣರೆ ಧನ್ಯರು ಧರೆಯೊಳಗೊ ||